Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

The Birds (1963)


Η Melanie Daniels επισκέπτεται την πόλη Bodega Bay όπου συναντιέται με τον Mitch Brenner, όταν ξαφνικά η πόλη δέχεται ανεξήγητες επιθέσεις από κοράκια
Ο μεγαλύτερος φόβος του Hitchock ήταν το χάος και οι εκφάνσεις του. Η πάλη τάξης- χάους είναι ένα από τα βασικά μοτίβα της φιλμογραφίας του. Έτσι και εδώ, μια ήσυχη μέρα, ένα αθώο ρομάντζο ξεκινά σε ένα κατάστημα κατοίκιδιων ζώων (κλουβιά=τάξη) χωρις τίποτα να προειδιάζει την "βιβλική" καταστροφή που θα ακολουθήσει. Tο πρώτο χτύπημα θα έρθει στο γαλάζιο της θάλασσας ενός όμορφου πρωινου, (στο όμορφο ξανθο κεφάλι της Tippi Hedren). Oι επιθέσεις και η βιαιότητα των πουλιών θα αυξάνονται σταδιακά μέχρι το απογειωτικό κλειστοφοβικό φινάλε. Aβοήθητοι άνθρωποι στο έλεος της φύσης αναρωτιούνται γιατι επιτίθονται τα πουλιά, πως μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε, έχουν σχέδιο? μας εκδικούνται? μα που ειναι το κράτος!? Kαμιά απάντηση, πολλές προεκτάσεις, πολλές ερμηνείες: οιδιπόδειο σύμλεγμα, οικολογία, ενοχή και αθωώτητα σε ένα λιτό αλλά πολυεπίπεδο, ευρηματικό, πρωτοποριακό, προφητικό, κοσμογονικό σενάριο με αύξανουσα ένταση , "χειροπιαστούς" χαρακτήρες και ένα τεράστιο ερωτηματικό από πάνω. Συνδυάζοντας μοναδικά ποιοτικό και εμπορικό σινεμά (αιτία της τεράστιας δημοτικότητάς του) με πρωτοποριακά εφέ και μοντάζ και μελετημένο κάθε δευτερόλεπτο αποτελεί ένα επίτευγμα για την εποχή του. Η φωτογραφία τονίζει την αντίφαση/καταστροφή που μπορεί να φέρει κάτι τόσο φαινομενικά ακίνδυνο ενώ η απουσία μουσικής κάνει την σιωπή ανάμεσα στις επιθέσεις ποιο αγωνιώδη και τους ήχους των πουλιών πιο ανατριχιαστικούς. Αρκούντως καλές ερμηνείες, το σασπένς φτάνει στο θεό και το the end δεν εμφανίζεται ποτέ για να δώσει ένα αίσθημα τρόμου δίχως τέλος, να βασανίσει τους θεατές και αφού φύγουν απο το σινεμά. Τελευταία σπουδαία Του δημιουργία. Ταινία αναφοράς για το είδος και τη δεκαέτια.

0.νωρίς το cameo
1.κλασσικό ναι, μουσειακό οχι
2.O Hitchcock δεν πήρε ποτέ όσκαρ, άρα...
3.η ταινία σε 1 min 40 sec

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Children Of Men (2006)

2027. Ένας ιός έχει στειρώσει την ανθροπώτητα. Κανένα παιδί δεν έχει γεννηθεί τα τελευταία 18 χρόνια. Το χάος κυριαρχεί στον πλανήτη και οι επιζήσαντες του κατεστραμένου κόσμου μεταναστεύουν στην Αγγλία, μόνη χώρα που στέκεται όρθια μέσω μιλιταριστικών θεσμών. Ο Theo καλείται να μεταφέρει με ασφάλεια και μυστικότητα μια έγκυο λαθρομετανάστρια, τελευταία ελπίδα της ανθρωπότητας, προς ένα πλοίο όπου μια ομάδα επιστημών αναζητά λύση.
Ένα ζοφερό μέλλον όπου έχει χαθεί κάθε ελπίδα και βασιλέυει ο παροξυσμός. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε διαρκή εμπόλεμη κατάσταση με μια επαναστατική/τρομοκρατική οργάνωση και ο ρατσισμός έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Κατεστραμμένα κτίρια, κλουβιά, στρατός και μπάτσοι παντού, φτώχια, βία, εγκληματικότητα, εκρήξεις και απόγνωση συνθέτουν ενα βρώμικο, σκοτεινό δυστοπικό Λονδίνο. O Κουαρόν δήλωσε οτι η ταινία "πραγματεύτεται το σήμερα, έχοντας ως πρόσχημα ότι η δράση λαμβάνει χώρα στο εγγύς μέλλον. Δεν ήθελα να κάνω μια ταινία για το μέλλον- ήθελα να κάνω μια ταινία για το παρόν και τις συνθήκες που δομούν το μέλλον. Δεν πρόκειται για ταινία επιστημονικής φαντασίας αλλά για μια περιπέτεια, τοποθετημένη στο 2027"
Με αυτό το σκεπτικό και την πλήρη εκμετάλλεύση της πλούσιας και ευρυματικής σεναριακής δομής που προσφέρει το βιβλίο της P. D. James στήνει μια σκεπτόμενη ρεαλιστική φουτουριστική περιπέτεια με πανανθρώπινο υπόβαθρο. Με την κίνηση της κάμερας τοποθετεί τον θεατή μέσα μέσα στη δράση και με λεπτόμερεια σε κάθε εικόνα παρουσιάζει ένα πιστευτό κοντινό μέλλον, χωρίς τα scifi εντυπωσιακά σκηνικά που έχουμε συνηθίσει. Ξεκινά δυναμικά και διατηρεί το ενδιαφέρον, ρυθμό και ένταση μέχρι το φινάλε με αποκορύφωμα δυο μεγάλα υποβλητικά μονοπλάνα απίστευτης ρεαλιστικής δράσης. Το background συμπρωταγωνιστεί συνεχώς μαζί με τους πολύ καλούς Clive Owen, Julianne Moore, Μ.CAINE.
Επιρροές από 1984, Full Metal Jacket.1987, Brazil.1985, Twelve Monkeys.1995, cinema verite και κυρίως από το αριστούργημα The Battle of Algiers.1966. Αναφορές σε Γκερνίκα, Λένιν, Pink Floyd, Banksy κ.α. Δυστυχώς η ατυχέστατη μουσική επένδυση προσδίδει σε κάποιες στιγμές μελό χαρακτήρα μειώνοντας λίγο το τελικό αποτέλεσμα. Αλλά και πάλι λέει κάτι ουσιαστικό για να την κρίνεις στεγνά με καλλιτεχνικά ή ψυχαγωγικά κριτήρια
1.το θέμα της στείρωσης είναι η αφορμή για την εξέλιξη της δράσης, το περίφημο MacGuffin του HITCKOCK, η ουσία είναι το πως ο φόβος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την δημιουργεία ενός αστυνομικού κράτους
2.Ζizek on children of men

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

Autostop rosso sangue (1977)

Ζεύγος κυνηγών σε κρίση πηγαίνει διακοπές... στο δρόμο μαζεύουν έναν επικύνδινο νεαρό που κάνει οτο στοπ
O θρυλικός Franco Nero είναι αποτυχημένος δημοσιογράφος, "παντρεμένος με τη κόρη του αφεντικού του"- την εκπληκτική Corinne Clery (The Story Of O.1975). O Franco πίνει ασταμάτητα και τσακώνονται συνεχώς. Ο Ηess ειναι δραπέτης και μια από τις πιο διεσταραμμένες μορφές του cinema. Οι τρεις τους θα πάνε μια ανεπανάληπτη βόλτα. Στο δρόμο θα συναντήσουν μπάτσους, ένα γκέυ ζευγάρι-συνεργάτες του Ηess, χίππιδες κ.α.
Ένα road trip γεμάτο ίντριγκα, κυνηγητά, σαδισμό, κυνισμό, πιστολίδι και ανατροπές μέχρι να επιβιώσει μόνο ο πιο σκατόψυχος. Ωμό και σόκιν με απλόχερη βρωμιά και βία και αξέχαστους αχώνευτους χαρακτήρες. Προκλητικό, ενοχλητικό και απολαυστικό απ'την αρχή μέχρι το τέλος. Στιγμές ανθολογίας ο βιασμός της Clerry από τον Ηess μπροστά στα μάτια του δεμένου Νero καθώς και το απόλυτα μηδενιστικό φινάλε. Από τα καλύτερα ιταλικά exploitation που έγιναν ποτέ με το καλύτερο δυνατό cast και με ENNIO MORRICONE απο πάνω
1.επίσης γνωστό ως Death Drive, Hitchhike, The Naked Prey, Tο Ωτοστοπ της Βιας
2.δεν σε νοιάζει κατά πόσο σωστή ειναι η μεταφορά από την pulp νουβέλα "Violence and the Fury" του Peter Kane
3.πακέτο με το αριστούργημα του μεγάλου Mario Bava - Rabid Dogs (1974)
4.ο Hess έγραφε τραγούδια για τον Elvis Presley (1950-60) καθώς και το αξέχαστο Speedy Gonzalez

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Thomas Pynchon-Inherent Vice

Έρχεται ταινία απο τον Πολ Τόμας Άντερσον σε μεταφορά του τελευταίου βιβλίου του Τομας Πυντσον-Inherent Vice
(δεν εχει εκδοθεί ακόμα στην ελλαδα )

ΚΡΑΤΗΣΟΥ ζωντανός έστω για αυτό

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

The Unfaithful Wife (1969)


Η τέλεια οικογένεια. Μπαμπάς, μαμά, παιδί, λεφτά πολλά, προάστια παρισίου... Ο σύζυγος μυρίζεται απιστία. Προσλαμβάνει ντέτεκτιβ και επιβεβαιώνεται. Πηγαίνει να γνωρίσει τον εραστή και τον σκοτώνει. Η σύζυγος ανυσηχεί για αυτή την "εξαφάνιση", ανακαλύπτει την αλήθεια και τελικά επιστρέφει στην οικογενειακή της γαλήνη.

Ο Chabrol (1930–2010) τραβά την κουρτίνα και παρουσιάζει τον βόθρο που κρύβεται μέσα στις "ονειρεμένες" μεγαλοαστικές οικογένειες. Δεν κάνει προπαγάνδα, δεν κράζει, δεν σατιρίζει, παρατηρεί τις σχέσεις ανάμεσα στα άτομα, το ήθος και τις αξίες τους. Παρατηρεί τον τρόπο με τον οποίο επιπλέουν τα σκατά. Στην προκείμενη περίπτωση το κενό της λαμπερής ρουτίνας καλείται να καλύψει ο εραστής, ο οποίος αργότερα θα θυσιαστεί για την συνέχιση της παγερής τους ευτυχίας. Αν και ο καθένας τους κρύβει από μια ενοχή (απιστία-φόνος) προτιμούν σιωπηλά να την μοιραστούν, να στρουθοκαμιλήσουν, και σιωπηλά να την αρνηθούν. Συγκαλυμένες ενοχές, κατα συνθήκη ψεύδη, συνειδητή άγνοια, ψεύτικα χαμόγελα, κυνισμός και απάθεια επιστρατεύονται για να ρίξουν τα ξερατά κάτω από το χαλί. Η ανικανότητα του παιδιού να ολοκληρώσει ένα πάζλ καθρεφτίζει τέλεια την σύγχυση στη σχέση των γωνιών... σας μισώ και τους δυο θα αποφανθεί.
Με έμφαση στη λεπτομέρεια και μακριά από εντυπωσιασμούς, αποστασιοποιημένα και λιτά, με τη βοήθεια της μουσικής, τις τρομερές ερμηνείες των Stephane Audran, Michel Bouquet και Maurice Ronet, και με τις διδαχές του Χιτσκοκ δεν ξεφεύγει ποτέ από την ουσία διατηρώντας την ένταση και το σασπένς σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, μέχρι το διφορούμενο και υποκειμενικό φινάλε. Μια ταινία "τρομου" για τον τρόμο τις οικογένειας- το μεγαλυτέρο φετιχ της αστικής τάξης- και πως αυτή καταφέρνει, πάντα και μόνο, με τη βία να ισορροπεί πάνω σε μια κλωστή. Πρωτεργάτης της νουβέλ βαγκ, αλλά με δικιά του υπογραφή, στην πλούσια φιλμογραφία αποκαλύπτετε μια βρώμικη κοινωνία ανισοτήτων, ένα ταξικό κόσμο εκμετάλλευσης.

1.remake το 2002 από τον Adrian Lyne με τίτλο Unfaithful