Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

The State Of The Things (1982)

Σε μια παραλία της πορτογαλιας, ένα αμερικανοευρωπαϊκό κινηματογραφικό συνεργείο γυρίζει μια μετα- αποκαλυπτική ταινία επιστημονικής φαντασίας: «Οι επιζήσαντες». Τα χρήματα και το φιλμ τελειώνουν, ο παραγωγός τους εγκαταλείπει και το γύρισμα διακόπτεται. Το συνεργείο ξεμένει στο παραθαλάσσιο απομονωμένο ξενοδοχείο και ο σκηνοθέτης φεύγει για να βρει τον παραγωγο στο Λος Aντζελες. Εκεί όμως θ' ανακαλύψει οτι ο παραγωγός είναι χρεωμένος και ζει κυνηγημένος
Μια από τις καλύτερες ταινίες των αρχών του 80 γυρισμένη σε γερμανία και αμερική με απίστευτους τίτλους αρχής, απλότητα και απόλυτη ασπρόμαυρη φωτογραφία. Ανάμεσα στο cast ο συχνός πρωταγωνιστής του Βεντερς - Rudiger Vogler αλλά και ο αμερικάνος b μουβας Samuel Fuller. Αναφορές στον κλασσικό κινηματογράφο, και απόψεις του Βεντερς (κάποιες στιγμές γίνεται βλάκας διδακτικός) περι ζωής, ανθρώπου, φαντασίας, αλήθειας, μνήμης,αφήγησης και σινεμά διάσπαρτες σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Η σύγκρουση Αμερικής και Ευρώπης, παραγωγού και σκηνοθέτη, εμπορικού και ανεξάρτητου, μια διαφορετική και καινούργια ανάγνωση του αμερικάνικου σινεμά, μια πρόταση για το τι εστι "σύγχρονο" και ένας επαναπροσδιορισμός της σχέσης κινηματογράφου-ζωής. Ο Wenders-κάποτε μεγάλο ταλέντο και μορφή του ευρωπαικού σινεμά-τώρα ένας ξεπουλημένος κολλητος του bono που γυρίζει μαλακίες
1.Χρυσό λιοντάρι στο φεστιβαλ Βενετίας
2.Οι Wenders,Herzog,Fassbinder,το 1971 μαζί με άλλους 13 Γερμανούς κινηματογραφιστές, ίδρυσαν μια κοινοπραξία με το όνομα: «Filmverlag der Autoren», που έγινε ο πυρήνας του Νέου Γερμανικού Κινηματογράφου. «Σε αντίθεση με τη νουβέλ βαγκ, ουδέποτε σκεφτήκαμε, ελπίσαμε ή θελήσαμε να “βελτιώσουμε” ή να “ενταχθούμε” στην κινηματογραφική βιομηχανία της εποχής, ούτε καν να την υποκαταστήσουμε: θεωρούσαμε τη δραστηριότητά μας “εναλλακτική”. Δεν είχαμε ούτε πρότυπα, ούτε παράδοση, ούτε κανέναν που να θέλουμε να πάρουμε τη θέση του. Η Filmverlag λειτουργούσε σαν κοινοπραξία. Και ήταν πραγματικά θαυμάσια η μεταξύ μας αλληλεγγύη, που ουσιαστικά ήταν και το μοναδικό κεφάλαιο που διαθέταμε».Wenders

The Zombie Christ Trailer

The Zombie Christ Trailer 1 from Adam Henderson on Vimeo.




The Most Controversial Movie Ever Made

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

The King of Comedy (1982)

Ο Rupert Pupkin ονειρεύεται να γίνει διάσημος κωμικός. Θα προσπαθήσει και θα κάνει τα πάντα ώστε να φιλοξενηθεί στην δημοφιλή εκπομπή του ινδάλματος του.

Ο DeNiro υποδύεται τον Pupkin > 34χρονος nerd με φαντασιώσεις μεγαλείου, περήφανος συλλέκτης αυτόγραφων, τραγικός και αστείος ταυτόχρονα, συνομιλεί με χαρτινα ομοιώματα διασήμων, δίνει φανταστικές συνεντεύξεις, μοτο- "καλύτερα βασιλιάς για μια νύχτα, παρά κοροίδο μια ζωή", είναι πραγματικά ταλαντούχος ή ένα ακόμα διαταραγμένο ψώνιο?
Ο Jerry Lewis είναι ο Jerry Langford> πετυχημένος παρουσιαστής τηλεοπτικής εκπομπής,διάσημος, δύσκολη ζωή να είσαι σταρ, σκληρή δουλειά, ξέρεις από που ξεκίνησα εγώ? μπλα μπλα
Ο πρώτος ζητά μια ευκαιρία να αποδείξει το ταλέντο του που θα τον εκτοξεύξει στις κορυφές των show business ώστε να φύγει απο τη μίζερη ζωή του. Η διέξοδος για την λαμπερη ζωή είναι ο Jerry. Θα τον πλησιάσει και θα του κανει τη ζωη δύσκολη,ενώ αυτός αναζητά λίγη ησυχία μακριά από το κυνηγητητό των θαυμαστών του.Το παρακαλητό, η ευγένεια και η υπομονή δεν αρκούν, γι'αυτό με την βοήθεια μιας τρελής πορωμένης με τον Langford, θα προβούν σε έγκληματικές πράξεις ώστε να πετύχει τον σκοπό του.
Αν και έχει αστείες στιγμές, δεν είναι ακριβώς κωμωδία, αλλά περισσότερο μια σάτιρα πάνω στη μανία για επιτυχία και δόξα, στη ζωή των celebrites, την ηθική και την επίδραση των media. Διαφορετικοί αλλα πειστικοί και άνετοι λόγω ταλέντου και εμπειρίας ο DeNiro και ο Jerry Lewis. Tο φινάλε του ίσως θυμίσει το Τaxi Driver (1976). Ξεχασμένη, ξεχωριστή και υποτιμημένη ταινία από το δίδυμο DeNiro-Scorsese αμέσως μετά το Raging Bull (1980)
1.κάπου στην αρχή εμφανίζονται οι Clash
2.Aξέχαστη φιγούρα ο Ρupcin
3.ενας αλλος βασιλιας εδω

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Conspirators Of Pleasure (1996)


6 ανθρωποι σπαταλούν τον χρόνο τους κατασκευάζοντας πρωτότυπα "σκεύη" ηδονής για να ικανοποιήσουν τις "παράξενες" ερωτικές φαντασιώσεις τους. Ένας άντρας κατασκευάζει ένα ομοίωμα κουστούμι κόκορα. Η γειτόνισσα φτιάχνει ένα αχυρένιο ομοίωμα του. Η ταχυδρόμος φτιάχνει μπαλάκια από ζύμι. Ο ψιλικατζής ενσωματώνει 5 χέρια στην τηλεόραση. Ο μπάτσος φτιάχνει βούρτσες από γούνες και καρφιά και η γυναίκα του, παρουσιάστρια ειδήσεων, εκτρέφει 2 κυπρίνους...
Όλοι συνδεόνται με κάποιο συνωμοτικό τρόπο που ντρέπονται ή φοβούνται και μεταξύ τους να αποκαλύψουν. Σιγά σιγα η συναρμολόγιση επιτυγχάνεται και η τελετουργία της αυτο-ερωτικής πράξης έρχεται σαν το τελευταίο πράγμα που απέμεινε στον κόσμο. Η πολυπλοκότητα, η διαδικασία και ο συμβολισμός των αντικειμένων, τους προσδίδουν μια ιερατική και καλλιτεχνική διάσταση. Η χωρίς διαλόγους και λέξεις αφήγηση εξελλίσεται παράλληλα, από το βασανιστικό pleαsure delay της προετοιμασίας ως την κορύφωση που έρχεται μόνο όταν φαντασία και πραγματικότητα ταυτίστούν ώστε να διαγράψουν τους ανυπόφορους πολιτικούς και κοινωνικούς θεσμούς. Οι Συνωμότες της Ηδονής επικοινωνούν μεταξύ τους μόνο μέσω ένοχων βλεμμάτων τάσσομενοι σε μια μοναξιά πέρα από το λογικό και παράλογο, το καλό και κακό, το ηθικό και ανήθικο.
Ο Σβανκμάγιερ της Τσεχικης σχολής του σουρρεαλισμού σ'αυτή φετιχιστική μαύρη κωμωδία προφητεύει τη προσομοίωση της απόλαυσης και την ψηφιαξή επαφή και αναφέρει σαν ειδικούς συμβούλος του τους Μαρκήσιος ντε Σαντ, Λέοπολντ φον Ζάχερ Μάζοχ, Λουί Μπουνιουέλ, Μαξ Ερνστ, Σίγκμουντ Φρόιντ και Μπόχουσλαβ Μπρουκ. Η φαντασία, προς κάθε κατεύθυνση και χωρίς προκαταλήψεις είναι διάχυτη σε όλα τα έργα του, καταφέρνει να υλοποιείται με ένα συνδυασμό γλυπτικής, stop motion animation και κουκλοθέατρο. Με 25 τουλάχιστον ταινιών μικρού μήκους (υπάρχουν πολλές στο youtube) και 6 μεγάλου, μια σχολή μόνος του, με Τιμ Μπάρτον και Τέρι Γκίλιαμ προσκυνητές, 50 χρόνια μοιράζει ντόπες ακολουθώντας μια προσωπική πορεία μακριά από τις συμβάσεις και τις απαίτησεις της αγοράς
1.επέστρεψε το 2010 με το Surviving Life (Theory and Practice)

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

Ηell'S Ground/Zibahkhana(2007) 1st PAKISTAN GORE FILM

Μια παρέα εφήβων χάνει τον δρόμο της για μια ροκ συναυλία, σταματούν για πληροφορίες και ναρκωτικά σε μια τσαγερί στο πουθενά, αγνoούν τις προειδοποιήσεις του ιδιοκτήτη και χάνονται στο δάσος με τρομερές συνέπειες

Ο Omar Khan στο γενναίο του ντεμπούτο για αυτόν αλλά και την χώρα του, φροντίζει εξ αρχής να μας δείξει την αγάπη και το σεβασμό του (τα zombie ΔΕΝ τρέχουν) για το κλασσικό horror με αφίσες και αναφορές. Αναμοχλεύει και παραλλάσει κλασσικές στιγμές του σινεμά τρόμου ακριβώς όπως λέει και στην αφίσα>Texas Chainsaw Massacre meets Dawn Of The Dead (τα zombie ΔΕΝ τρέχουν). Εδώ τα αδηφάγα zombie προέκυψαν από το επικύνδυνα μολυσμένο νερό που δημιουργεί προβλήματα σε όλη τη χώρα και ο σχιζοφρενής σαδιστής μιας οικογένειας θρησκόληπτων μουσουλμάνων, συλλέκτης μελών ανθρώπινων σωμάτων, ο "leatherface" φορά μπούρκα και ανεμίζει μια σιδεράνια μπάλα με καρφιά (το πακιστάν που αρνείται να εκμοντερνιστεί).
Χωρίς πολλά πολλά>>> αρκούντως καλές/κακές ερμηνείες, κομμένα κεφάλια, στερεοτυπικούς μονοδιάστατους χαρακτήρες, άκυρο φωτισμό, ένα φίλτρο στο φακό να δίνει μια old school γοητεία, κυνηγητό, ουρλιαχτά, κανιβαλισμούς, καλή μουσική (πακισταν ρετρο ποπ και 70ς grindhouse εφε), καλό καλό gore/makeup, ωραία ηχητικά εφε, μικρή διάρκεια, μανιακοί στο πουθενά, σεναριακές ευκολίες, μικρές κοιλιές απο hit σε hit, εργαστήρι πτωμάτων και μια στάλα κοινωνική/πολιτική κριτική--- οτι ακριβώς χρειάζεται ένα καλό ultra-low-budget gore film και πάνω από όλα εξελλίσεται στο πακιστάν

Δεν μιλάμε για κανένα αριστούργημα αλλά εδώ είναι η απόδειξη οτι το σινεμά τρόμου ,αν και τελευταία έχει στερέψει από ιδέες, δεν θα χάσει ποτέ την γοητεία του μιας και ειναι το μοναδικό είδος που λειτουργεί ακριβώς πάνω στους βιολογικούς ρυθμούς του θεατή αγνοώντας εθνότητες, σύνορα και γλώσσες, παίζει με τους κοινούς πρωταρχικούς φόβους που φωλιάζουν στο ασυνείδητο μας και δίνει μια συγκινησιακή διέξοδο για τα πολλά απωθημένα που πρέπει να κατασταλούν στην κατεστημένη μας κοινωνία ... όπως λέει και ο Wes Craven

0.τσίμπησε και μερικά βραβεία σε κάποια φεστιβάλ
1.εδώ το μοναδικό torrent με αγγλικά subs που παίζει ακόμα
2.2011 φορές καλύτερο και πιο true απο την παπαριά Το Κακό
3.φάτε μάτια ψάρια



Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Tokyo Drifter (1966)


Tetsu has joined his yakuza boss in going straight, but when a rival gang threatens to bring them back into the gang wars, Tetsu must become a drifter to keep the pressure off his old boss.












Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011

Elling (2001)


Ο 40 χρονος Elling και ο Kjiel μοιράζονταν για δυο χρόνια το ίδιο δωμάτιο σε ένα κρατικό ψυχιατρικό ίδρυμα. Μετά την αποφοίτηση τους, πρέπει να αποδείξουν ότι μπορούν να ζήσουν φυσιολογικά στον έξω κόσμο. Ο Έλινγκ είναι δύστροπος, ντροπαλός,σεμνότυφος,συντετριμένος από το θάνατο της μητέρας του. Ο συγκάτοικός του Κιελ είναι άτσαλος, τεράστιος και ανυπομονει να κάνει σεξ. Αν και εντελώς διαφορετικοί , είναι εξαρτημένοι ο ένας από τον άλλο και με κάποιο τρόπο αλληλοσυμπληρώνονται. Στη καινούργια τους ζωή το να απαντήσουν στο τηλέφωνο, να αγοράσουν φαγητό,να περπατήσουν στο δρόμο και να κάνουν φιλίες χωρίς τη βοήθεια της κυβέρνησης θα'ναι ένας άθλος.Με στις δυσκολίες αυτές ο Έλινγκ ανακαλύπτει την ποιητική του φλέβα και ο Κιελ ερωτεύεται μια έγκυο γειτόνισσα...

Ρεαλιστικές ερμηνείες, άψογα σκιαγραφημενοι χαρακτήρες, ειλικρίνια ,απλότητα και αβίαστο γέλιο. Αποφεύγει τους χαρακτηρισμούς,τις φτηνές συγκινήσεις,και τους εκβιασμούς τύπου>Ο άνθρωπος της βροχής (1988) ,Το όνομα μου είναι Σαμ (2001) κ.τ.λ.....αντιμετωπίζει τους κεντρικούς ήρωες με αληθινό σεβασμό και αυτό είναι το μεγαλύτερο της ατού που την κάνει να ξεχωρίζει.

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

Outrage (2010)

Δυο οικογένειες του εγκλήματος, που με μια κάποια βοήθεια απ’ τον αρχινονό της περιοχής, και με μια αστεία αφορμή, έρχονται αντιμέτωπες μέχρι τελικής πτώσεως, γεμίζοντας αίμα τους δρόμους που ελέγχουν

Ότι περιμένεις από μια ταινία για τη γιακουζα, δηλαδή βία, όπλα, χλιδή, κουστούμια, λιμουζίνες, όρκοι πίστης, γυναίκες γλάστρες, κομμένα δάχτυλα , μπατσοδιασυνδέσεις, πιστολίδι, δουλική ευγένια, αλλεπάλληλες προδοσιές ,ωμή βία και πισώπλατα μαχαιρώματα σε ένα κόσμο με δικούς του κανόνες και αξίες ,σε ένα αόρατο πόλεμο δίχως τέλος ... Όχι όμως οτι περιμένεις από Kιτάνο . Eδώ κράτησε μόνο το στυλ, τον κυνισμό, και τη βία. Αν και διατηρεί την γνωστή παγωμένη ατμόσφαιρα και την αποστασιωμένη σκηνοθεσία, απουσιάζει εντυπωσιακά ο λυρισμός , η τραγικότητα , και οτι αγαπήσαμε στην φιλμογραφία του . Δαιδαλώδες το σενάριο (οικογενειες, θυγατρικές, αρχηγοι ,υπαρχηγοί, αδέρφια, προδότες, ανατροπή στην ανατροπή...) , επιφανειακή επίσης η διαμάχη μεταξύ παλαιάς και νέας σχολής , στεγνοί και αδιάφοροι οι β ρόλοι.

(Μετά από κάποιες προσωπικές δουλιές που δεν εκτυμήθηκαν από τη δύση) η επιστροφή στο είδος που τον ανέδειξε και καθιέρωσε θα μπορούσε να είναι μια ανανέωση στην οπτική και την αφήγηση, δεδομένω το ταλέντο και τις ικανότητες,αλλά μένει μια στείρα yakuza ταινία

1.κλείσε τα μάτια στη σκήνη στο οδοντιατρείο