Δευτέρα 15 Αυγούστου 2011

Brazil (1985)

Σίγουρα οποιαδήποτε κριτική προσέγγιση δεν θα έκανε τιποτα άλλο παρά να απαριθμεί ένα ποιητικό καταιγισμό από τις εικόνες μοναδικής ομορφιάς αυτού του Oργουελικού love story. Σκηνοθέτης είναι ο Terry Gilliam, το μοναδικό αμερικάνικο μέλος των Mondy Python... το Brazil χαρακτηρίστικε σαν μια "μεταοργουελική άποψη ενός προοργουελικού κόσμου" όχι και πολύ άδικα. Αλλωστε,θα μπορούσε να πεί κανείς πως το Brazil απεικονίζει περισσότερο το εφιαλτικό όραμα του 1984 απο την πρόσφατη ταινία του Michael Radford, με τον ίδιο τίτλο, το κινηματογραφικό κύκνειο άσμα του Richard Burdon. Αυτό γιατί, σε αντίθεση με το 1984 που είναι πιστό στο βιβλίο χωρίς όμως να έχει μεγάλη σχέση με την σύγχρονη πραγματικότητα, το Brazil αποτελεί μια μελλοντική εφιαλτική εποπτεία των στοιχείων της καθημερινότητας που ζούμε. Γραφειοκρατεία, ματαιοδοξία, καταστολή, κονφορμισμός και έρωτας, ρομαντισμός και ονειροπόληση συνθέτουν το εικαστικό κάδρο της ταινίας όπου αυτά τα πολλές φορές αντινομικά στοιχεία δένονται διαλεκτικά με την βοήθεια μιας πραγματικά δυναμικής σκηνοθεσίας.
Οι χαρακτήρες περιγράφονται τέλεια- ο Sam Lowry (Jonathan Pryce) είναι ένας μίζερος αλλά ευρηματικός στη δουλεία του υπάλληλος με την αναρχική συνήθεια να ονειροπολεί μέχρι να ταυτιστεί η ίδια η ύπαρξη του με τον ανίκητο ήρωα των φαντασιώσεων του. Η Jil Layton (Kim Griest), μούσα του υποσυνείδητου του ήρωα και συνάμα οδηγός νταλίκας, τον οδηγεί στην καταστροφή-λύτρωση του. Ο επαναστατημένος μηχανικός Tuttle (Robert de Niro) που σώθηκε από βέβαιο θάνατο χάρη σ'ένα σκαθάρι για να ετοιμάσει μια πρωτότυπη εκδίκηση στους κρατικούς αντίζηλους του. Τέλος, η Ida Lowry (Katherine Helmond), μητέρα του ήρωα, με ένα ιδιαίτερο πάθος στις πλαστικές επεμβάσεις, αναζητά τη χαμένη νίοτη της. Όλοι αυτοί οι χαρακτήρες και αρκετοί άλλοι συμπλέκονται σ'ένα παιχνίδι εικόνων και συναισθημάτων, μέσα σε ένα εκπληκτικά προσεγμένο ντεκόρ που δικαιολογεί απόλυτα τα 14.000.000- κόστος παραγωγής του φίλμ.
Σίγουρα οποιαδήποτε προσπάθεια μας να κατατάξουμε αυτό το φίλμ δεν θα οδηγήσε πουθενά. Ανήκει σε όλες τις κατηγορίες και ταυτόχρονα σε καμία. Όπως μας λέει ο ίδιος ο Gilliam, το φιλμ τοποθετείται οπουδήποτε στον 20 αιώνα. Τα πάντα είναι μπερδεμένα και μας περιτριγυρίζουν κατασκευές μιας άλλης τεχνολογίας, αντικείμενα από μια άλλη εποχή τα οποία όμως δεχόμαστε σαν φυσιολογικά, για να οδηγηθεί το φιλμ σ΄ενα επίπεδο καθαρά "κομικ". Και συνεχίζοντας ο Gilliam> πραγματικά θα ήθελα να κάνω ένα βουβό φιλμ. Θα ήθελα να είμαι ικανός να πω μια ιστορία χωρίς λόγια, μόνο με εικόνες και εφφε. Όμως, απ'την άλλη μου αρέσουν οι καλές ερμηνείες, έτσι διατηρώ τα λόγια. Τα πιο σημαντικά πράγματα λέγονται, κατα μια έννοια , οπτικά. Το Brazil λοιπόν είναι καταπληκτικό. Δεν μοιάζει με κανένα άλλο φιλμ, αυτό είναι που το κάνει ξεχωριστό. Πολύ γρήγορα ο καθένας αντιλαμβάνεται πως το Brazil είναι κομμάτι ενός άλλου κόσμου


βαβελ.τευχος 56.δεκεμβριος 1985

1 σχόλιο:

  1. Ταινία που ήταν 'δύσκολη' και μπροστά από την εποχή της, οι λίγοι που την είχαν καταλάβει , το έβλεπαν ότι θα είναι διαχρονική....καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή