Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

Porcile (1969)

2 ιστορίες
Η πρώτη εξελίσσεται σε ηφαιστειογενείς τοποθεσίες κάπου στο μεσαίωνα. Νεαρός κανίβαλος ψάχνει για τροφή, συνεργάζεται με μια συμμορία, αργότερα συλλαμβάνεται και κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης του θα πει την κλασσική ατάκα της ταινίας: "Σκότωσα τον πατέρα μου, έφαγα ανθρώπινη σάρκα και έτρεμα απο χαρά."
Η δεύτερη ιστορία αφορά τον επηρεασμένο από τις ιδέες του Μάη του ΄68 γιο γερμανού ζάμπλουτου βιομηχάνου. Ο πατερας ετοιμαζεται να συνεργαστει με πρωην ναζι και ο γιος περνά την ώρα συζητώντας με τη φίλη του μέχρι που τα ψυχολογικά του προβλήματα θα τον ρίξουν σε αφασία. Όταν συνέρχεται επισκέπτεται το χοιροστάσιο του πατέρα του όπου τα γουρούνια τον καταβροχθίζουν.Ο πατέρας προσπαθεί να καλύψει το γεγονός αποφεύγοντας το σκάνδαλο
Στην 1η δεν μιλούν καθόλου, στην 2η μιλούν πολύ αλλά και στις δυο η ανθρώπινη επικοινωνία μοιάζει αδύνατη. Η σημειολογία είναι προφανής. Ο μεσαίωνας δεν τέλειωσε ποτέ. Ο άνθρωπος δε φαίνεται να έχει διδαχτεί τίποτα από την ιστορία και παραμένει κανίβαλος όπως στην εποχή του μεσαίωνα με άλλοθι τον πολιτισμό και την εξέλιξη. Οι 2 ιστορίες εξελίσσονται παράλληλα, σαν μια συζήτηση περι κανιβαλισμού διαμεσω των αιώνων, σαν μια γελειογραφία με δυο καρέ, τότε και τώρα, με γραφικούς χαρακτήρες σε ακραία "καθημερινά" φαινόμενα. Ακόμα μια προκλητική δημιουργία του Pasolini αμέσως μετά το Τheorema (1968) με έντονο σαρκασμό, επιθετική διάθεση και πλούσιο καστ Ugo Tognazzi, Pierre Clementi, Jean-Pierre Leaud, Anne Wiazemsky και Marco Ferreri. Ο ποιητής, συγγραφέας και σκηνοθέτης Παζολίνι, προπαγάνδισε και υπαρασπίστηκε τις ιδέες του μέχρι τέλους. Το αιρετικό και αντισυμβατικό του πνεύμα διέπει ολόκληρη την φιλμογραφία του, μέχρι και το έσχατο αριστούργημα Salo (1975) όπου και πλήρωσε με τη ζωή του

4 σχόλια:

  1. Πρώτα απ' όλα να πω πως λατρεύω υπερβολικά τον Pasolini όπου είναι ένας από τους 5 πιο αγαπημένους μου σκηνοθέτες όλων των εποχών.
    Το Porcile είναι από τις λιγότερο γνωστές δημιουργίες του, αλλά σίγουρα από τις καλύτερες του. Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις. Πιστεύω, πως είναι και ένα καλά καμουφλαρισμένο σαρκαστικό σχόλιο και για την αστική τάξη. Στοιχεία σουρεαλισμού, φλυαρία, επανάσταση και ποιήση τα κυριότερα χαρακτηριστικά αυτής της παράξενης, αλλά γοητευτικής ταινίας.

    3.5/5: Καλή (+)

    Το Salo για μένα, είναι η καλύτερή του. Ο Pier Paolo δεν έβαλε χαλινάρι στις απόψεις του και γι' αυτές δολοφονήθηκε. Τον θαυμάζω απεριόριστα.
    Τop 5:
    1. Salò
    2. Accatone
    3. Teorema
    4. Il Vangelo Secondo Matteo
    5. Uccellacci e uccellini

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. συμφωνω,αλλα πιστευω πως δεν ειναι καθολου καμουφλαρισμενο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φιλε την ειδα πριν απο λιγο και με εκαψε πραγματικα. Και δεν καιγομαι και ευκολα. Το παραλληλο μονταζ με διελυσε. Περιμενα με αγωνια να πεταχτει ο Φερερι να στρωσω. Λεει σημαντικα πραγματα η ταινια αλλα μ αφησε με την αισθηση οτι αν ηταν βιβλιο θα ηταν πιο λειτουργικος τροπος να πει αυτα που ηθελε. Οσο παω να ολοκληρωσω τη φιλμογραφια του Παζολινι, τοσο καταληγω οτι θα παραμεινει η αγαπημενη μου ταινια του το Θεωρημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. καλο σκανδαλο και το Θεωρημα.
    δεν εκανε πισω ο παζολινι,μονο επιθεση.
    "κοινωνικό εγχειρίδιο" το ελεγε ο ιδιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή