Get Carter (1971)

O Carter, ένας κακοποιός του Λονδίνου, επιστρέφει στην επαρχιακή γενετείρα του  για την κηδεία του αδερφού του, που σύμφωνα με τις αρχές αυτοκτόνησε. Δεν θα αποδεχτεί την εκδοχή αυτή, θα ερευνήσει μόνος τα αίτια του θανάτου του και θα βρεθεί αντιμέτωπος με την τοπική μαφία.

Η υποβλητικη ατμόσφαιρα του χειμωνιάτικου βιομηχανικού Νιουκαστλ των άρχών του 70 είναι το σκηνικό της τραγωδίας. Ο Carter, με αφοσίωση στον "ιερό" σκοπό της εκδίκησης αλλά και της εσωτερικής κάθαρσης θα πολεμήσει το κύκλωμα του υποκόσμου και της διαφθοράς που ξεκινά από εστιατόρια, συμβόλαια θανάτου, night clubs, τζόγο και φτάνει στην παιδική πορνογραφία. Μόνος εναντίων της επαρχιακής μαφίας που καλυπτόμενη πίσω από ένα νομιμόφρωνο και καθωσπρεπει  προφίλ καταφέρνει να ξεφεύγει πάντα. Προέρχεται και αυτός από τον υπόκοσμο και γνωρίζει τους κανόνες και τις πρακτικές του, εδώ όμως δεν πρόκειται για μια ακόμα δουλειά, ούτε για ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών και έτσι θα παίξει με τους δικούς του όρους. Αποδίδει δικαιοσύνη με τον δικό του κώδικα τιμής χωρίς οίκτο και δεν αναγνωρίζει ελαφρυντικά τύπου -δεν ήξερα, ήμουν αναγκασμένος, μα εγώ μόνο. Μεθοδικός, προκλητικός, ευθύς, ωμός, οργισμένος, βλοσυρός, βίαιος, απρόβλεπτος, ειρωνικός, ακραίος, στυλάτος, άπιστος και γοητευτικός με κάποιο άγριο τρόπο. Απλά ο καλύτερος Michael Caine στον καλύτερο ρόλο του στην (για πολλούς) καλύτερη βρετανική ταινία.

Ο Mike Hodges στην πρώτη ταινία του, ο οποιος έγραψε και το σενάριο, σκηνοθετεί λιτά χωρίς να προσπαθεί να εντυπωσιάσει σε κάθε σεναριακό εύρημα. Το διάσημο μουσικό θέμα του Roy Budd προσθέτει λυρισμό και μια υποβόσκουσα ένταση στην μακάβρια πορεία του Carter. Η αίσθηση της βίας και η παντελής έλλειψη ηθικής είναι διάχυτη σε όλη την ταινία διανθυσμένη με αρκετό μαύρο χιούμορ, δράση και σασπένς .
Αξεπέραστο!

1.μια κάλη ταινία-αντιγραφή του get carter-είναι το Dead Man's Shoes (2004)